Tuesday, April 12, 2011

துன்பம் நேர்கையில் - இயல், இசை, நாடகம்

Bharathidasan was subtle and sharp in this song to have infused a perfect and strong dose of self realization to the entire Tamil race on earth. In singing a lullaby to his girl as he and his wife rocking the cradle for the child to sleep, he woke up the entire Tamil population to know to do what next to put Tamil language on an immovable and stong pedestal to stand up to the onslaught of Sanskrit and Hindi on all Dravidian languages. It was the period of time when other sister-Dravidian languages like Telugu, Malayalam and Kannada were eaten away by Sanskritization. The native and root words of those off-shoot languages were replaced by Sanskrit and words derived from Pali, Hindustani and Urdu. தான் பெற்ற மகளைத் தொட்டிலில் இட்டுத் தாலாட்டும் முகமாய் பாவேந்தர் அக்காலத்தில் தமிழிசையும், தமிழியலும், தமிழ்க் கூத்தும் அரியணை ஏற அமைத்தப் பாடலே இது. கன்னடமும் தெலுங்கும் மலையாளமும் சமற்கிருதம் என்னும் கனலடுப்பில் வெந்து அழிந்திட திராவிட மொழிக் குடும்பத்தில் தரம் தாழாது, குலையாது முந்துறு செந்தமிழ் கன்னித் தமிழாக அரசு வீற்றிருக்க பாவேந்தர் எழதிய பாடலே இது. =----------------------------------------------------------------------------------------------

துன்பம் நேர்கையில் யாழ் எடுத்து நீ ......

The song "Thunbam Nergayil yaazh yeduthu nee inbam serkka maattaaya...?"

is one such song written by Puratchik Kavinger Bharathidasan that has such longivity to live up to the end of the world. The other day, I read in a website as some one that he or she could not understand the meaning of the song written by Bharatidasan. That person has requested for someone to explain the meaning of the song. I take up the "task" to explain that person the meaning of the song. I wish I succeed in my effort. For, to decode Bharatidasan's mind thru his writings is like going in a mission to measure the heat and light that is there in the core of the sun that makes every object on earth to reflect its light thereby making the object to be known by us by its use and name.

அன்றொரு நாள் மின்வலையில் யாரோ ஒருவர் புரட்சிக் கவி பாவேந்தர்
பாரதிதாசனார் எழுதிய துனபம் நேர்கையில் யாழெடுத்து நீ இன்பம் சேர்க்க மாட்டாயா என்னும் உலகுள்ளளவும் நிலைபேறுடைய நெஞ்சினை உருக்கும் அழகிய பாடலின் பொருள் புரியவில்லை, யாரேனும் அதை விளக்க இயலுமா என்று கேட்டிருந்தார்கள். கதிரொளி படும் பொருளைஎல்லாம் கண்கள் காணுமாறு ஒளிரும் ஞாயிற்றின் திறனை அளக்கும் இயலா முயற்சி எதுவோ அதைப் போன்றதே அடியேன் அந்தப் பைந்தமிழ்த் தேர்ப்பாகனின் செந்தமிழ்த் தெளிவின் சுவையை இதுவென்று கூறப் புகுந்த இந்த முயற்சி.

௧. "துன்பம் நேர்கையில் யாழ் எடுத்து நீ இன்பம் சேர்க்க மாட்டாயா?"

மகளே, துன்ப நிலை ஒன்று வருமென்று தோன்றுகிறது எனக்கு.

அது வரும்போது அதை மாற்றும் வகையாய் உன் வாய் மலரும் மழலைச் சொற்களுக்கே இணையென்று வள்ளுவன் பகர்ந்த யாழினைக் கையெடுத்து அதனை இன்னிசை ததும்ப மீட்டி என் மனதில் இன்ப உணர்வினை நீ சேர்க்க மாட்டாயா?

௨. அன்பில்லா நெஞ்சில் தமிழில் பாடி நீ அல்லல் நீக்க மாட்டாயா, கண்ணே-(துனபம் நேர்கையில் )

மகளே, தமிழ் மொழியின் மீது அன்பற்றுப்போன நெஞ்சங்களில் அல்லல்தான் குடிகொண்டுள்ளது.

அத்தகைய அன்பில்லா நெஞ்சில் நீ எம்மொழியில் பாடினாலும் இன்பம் இடம்பெற எவ்வழியுமில்லை.

அதனால் அகவிருளை நீக்கி அறிவொளியை ஏற்றும் அழகு தமிழ் மொழியில் நீ பாடி எம் நெஞ்சில் படர்ந்துள்ள அல்லலாகிய இருளை நீக்கிட மாட்டாயா?

This song is written in such a fervor that a father and mother request their girl child who is believed to be put in its cradle to sleep and make that child to sleep they sing this song bringing out their mean desires on her to make her entire life to be dedicated to the three froms of Tamil language to prosper in blooming gaits. So, this song is a lullaby per se.

1. Thunbam nergayil yaazhleduththu nee inbam serkka maattaayaa? - Emakkinbam serkka maattaayaa?

The cloud of sorrows when engulf us, Oh, dear child, won't you infuse happiness and joy in our minds with the lyre that you play to our pleasure?

2. Anbillaa nenjil Thamizhlil paadi allal neekka maattaayaa?

Oh, child! Those minds filled in by dismay and sorrow are the ones bereft of the love they need to have on Tamil language. The only way to oust such wretchedness from those minds is to replenish it with the singing in Tamil alone. Doing so, won't you bring home the sweeness in contention of mind filled in with pleasure by the nectar that Tamil language alone could offer to all.

(Please go to my next blog to know the meaning of the rest of the song).

Thursday, January 6, 2011

மதுவந்தி - கல்வித்துறையின் பூலான் தேவி

மதுவந்தி என்பவள் ஒரு திரைப்பட நடிகனின் உறவு. இவள் காலிபர் என்னும் குழந்தைகள் பள்ளியைத் தொடங்கினால். அமெரிக்காவிலிருந்து வந்த இவள் சென்னையில் தொடங்கிய மழலையர் பள்ளிக்கூடம் கடந்த ஆண்டு ஆஹா ஓஹோ என்று மேட்டுக்குடியினரால் புகழ்ந்து பேசப்பட்டது. இரண்டு வயது கூட நிரம்பாத மழலையருக்கு "அமெரிக்கக் கல்வியை" அள்ளித் தரப்போகிறேன், வந்து வாங்கிக் கொள்ளுங்கள் என இவள் சாற்றிய பறையோசையைக் கேட்டு செவிடான பணக்கார பெற்றோர்கள் பலர் மதுவந்தி பரப்பிய நாற்றத்தை நறுமணம் என்று தவறாகக் கருதி தத்தம் குழந்தைகள் ஒவ்வொருவரின் பேரிலும் எழுபது ஆயிரம் ரூபாய்கள் வரை கல்விக் கட்டணமாகக் கட்டி முதலில் மகிழ்ந்தனர். ரூபாயின் போதையில் நேர்மை, சட்டம், வரப்போகும் அவப்பெயர், சிறைவாசம் என்பனவற்றை மறந்த பணப்பேய்கள் தம்முடைய தன்மானம் உட்பட எதையும் இழக்கத் தயார் என்பதற்கு எடுத்துக் காட்டாக பணவெறி பித்தேறி மதுவந்தினி தன பெயருக்கு ஏற்றாற்போல் மதுவின் பித்தேறி குழந்தைகளின் பெற்றோரிடம் பற்பல காரணங்களுக்காக மேலும் மேலும் பல்லாயிரம் பணம் கறக்க முற்பட்டுள்ளார்.


தமிழ் நாடு அரசின் கல்ல்வித் துறையோ அமைச்சகமோ அளிக்காத அனுமதியைப் பற்றி சற்றும் கவலை கொள்ளாது மதுவந்தி "அமெரிக்கன் சிஸ்டம்" கல்வி என்ற முகத்திரையின் பின்னால் பலரிடம் பல லட்சம் பணங்களை பகல் கொள்ளை அடித்து தன உறவினன் ஒய். ஜி. மகேந்திரனையும் விட சிறந்த நடிகை தானே என்று ஊரறிய தன்னை உரித்துக் காட்டியிருக்கிறாள்.


தமிழ் நாட்டின் நகரமன்றங்கள் - முனிசிபாலிட்டிகள் - நடத்தும் பள்ளிகளில் பயிலும் மாணவர்களும் மாணவிகளும் பள்ளியிறுதி தேர்வுகளில் முதலாம் மதிப்பெண்கள் பெறுவோராக இருக்க, சென்னை நகரத்து பணத் திமிர்கொண்ட பெற்றோர்கள் மதுவந்தி போன்ற தன்னலக் கொண்டான்மார்களின் தாளிப்பில் கருகிய கடுகுகளாய் வாடி, வதங்கி, நிறம் மாறி தற்போது தங்களின் மழலைகளை அரசாங்கம் நடத்தும் பள்ளிகளை நோக்கி அனுப்புகின்றனர்.


செவ்வாய் , May 18, ௨0௧0 அன்று எம் இணைய தளத்தின் இதே பகுதியில் யாம் எழதிய இது குறித்த கடிதத்தில் யாம் மதுவந்தி நடத்தும் "காலிபர்" பள்ளியைனைக் குறித்து எச்சரித்துள்ளோம்.


கல்வியை கடைச் சரக்காக மாற்றிடும் மதுவந்தி போன்ற கயவர்களை இனியேனும் நாம் நம்புதல் நம்மை நாமே அழிக்கும் அவமாகும்.

Saturday, July 24, 2010

இயங்கியவாறே செயல்படுதல் எவ்வாறு?

என்னுடைய நிறுவனத்தின் தலைவருக்கு
ஹரித்வாரிலிருந்து முதன்முறையாக நான்
கங்கை நதியில் நீராடியபின் எழுதிய கடிதம்.
The "Ganga" message was not to adore or adorn that river with flowery words as people in their utter superstition float flower baskets in its flow seeking divine benevolence and benefits.

An enlightened man if ever he be in his life should see social agony and means to development in everything he views as beautiful.

Just before the moment He left renouncing His princely life in His palace in Lumbini, Siddhartha, the Most Enlightened had glanced at His beautiful wife as her body was lying semi-naked on His bed. He admired at that "body" a hundred times to sire Raahulan, a son. Still the Tathaagathaa was firm in His committed thought and vision to view her "body" as one among a certain sty in flesh for millions of worms to eat that away or a fuel to fire in a pyre after life ebbs out of it.

My message on Ganga is based on that perception a bit in percentage over the waste of water we make around all our days living. As our MD has said, it will be only water for which every war on earth will be waged in future. Geo-politics will take devastating turns and twist destroying the world in the dog-fight between nations to own water and its resources. I am proud to quote our MD Mr. P. Marimuthu's name in this regard. Not to gain any points in positive notes in my favour. But, this man is the only businessman I have come across who envisions on water and its preservation and usage effectively explaining nincompoops like me in the TCT repeatedly. His message was as alarming as the flow in fury of water in the Ganges River.

I don't say it just for his vision on water conservation. He was retrospective and repeated in his appeal to find ways to get alternative source for electrical power via solar energy. He is an instigator to innovations, it is evident. I am sure; part of Saro Group will be operative with solar power before he hands over the reign of directorship to his son. I will not live that long to see that pleasant reality in an event of festivity as was the case with an eye camp. But, as an oracle of oracles, I bet my fortune on his vision.

Initially, I thought he was "wrong" to have demanded the "not so positive side in me" talk-show now Miss. Jancy is meticulously filming perhaps to the distaste of many. I was agitated a lot to speak on my darker side. But then, my visit to Haridwar and the monuments in manufacturing units our MD has built stupefied me. Truly Saro Group is an Empire by itself. It made me realize that in foreseeing things in perspective, he is a class apart. I felt the same feeling in goose-pimples all over my body that I had when I war entering Toray International in Tokyo and Tsukatani Hamono Mfg. Co. Ltd in Nara Prefecture in Osaka, Japan. I only wish Arun Plasto emerges in off-shore nations soon for those goose-pimples revisit tantalizing this C. Sachidananda Narayanan, me!

When the Tsunamis destroyed all the 3 Tamil Sangams alive for 4400 years from the Continent Lemuria to the present Madurai, Tamils and Tamil language was left with none to nurture and protect it. Tamils were made 2nd class subjects very much in Tamil Nadu and Tamil, my beloved mother tongue, was a slave to Sanskrit. It was then that Vallal Paandithuraithevar, the King of Ramnad established the 4th Tamil Sangam and drove away Sanskrit from the face of Tamil Nadu. Today, Tamil lives regaining and retaining its chastity as it was when it ruled continental India aeons ago in its virginity. I will not dare compare our MD with Vallal Paandithuraithevar. Still, that Great King’s immortal vision is akin to the one our MD has on essential means to living in water and alternate source of energy.

Now I know the reason for the “not so positive........” message and its relevance to the LDP. One should come out of shyness and the darker corner once he happened to live in circumstances and compulsions to “know unto himself” to be a light of beckon to lead others in a better path to glory. Our MD is right. I too lived carefree of the future. I failed a lot. I won a few battles in life. I have a long way to go to become a light.

To shine unto other’s life, I must weed out the darker patches still sticking to my thought process first. Because, those darker patches of events always block and filter the light in wisdom a man like me wishes to use to show others to walk fearlessly through life. Those darker patches diminish both the incidental and reflected rays of wisdom if not it is blocked or dodged out totally. In sum, our MD wants us to come out of a partial or total solar eclipse that blocks our thinking powers only for us to experience the rays of the “Diamond Ring” in enlightened wisdom. Right? After all running the LDP I must be the bellwether to lead all in Saro Group. Shepherds walk by leading. Right?

This long mail is not any simple message from me to you. It is a message from your Sachi standing a step above now over the understanding he made from one simple man known better as Mr. P. Marimuthu. He may be the director of Saro Group that pays me a fund monthly to feed my kids and wife. That is important too. But what is more than that is my understanding a Sir. visweshwaraiya once dreaming the joining of the Ganga River with our Kaveri. I am proud to serve that living Visweshvaraiya in one Mr. P. Marimuthu in my career life. Dear Mr. Dayal, am I not lucky ending my career life in this way? For that, I thank one man in யு, Mr. Dayalnathan very .
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Friday, July 23, 2010

புனித கங்கையில் யாரை வீசி எறியலாம்?

The sun was setting on the misty veil covering the beauty of the bare-body flow as furious as that of a damsel in her virgin splendour angrily searching her paramour to spend yesterday's chilly evening in Haridwar in her most Holy Name, Ganga, the river taken up as deeply etched as in an epic by Ilango in his Silappathikaaram a 2500 years ago in a land some 3500 mile south from here.
The dusk was like a murky dawn as light was fading but making way to thousands of people seated at the bathing steps along the Ganga's banks holding baskets of flowers amid oil lamps lit in clay crucibles to be floated along the flow of the lass running in a fury from her unknown father's home in the high Himalayas as though she has lost her loving lad elsewhere across the plains she feeds with her breasts of nectar to every living thing blessed to be fed by her in thousands of miles below to dissipate in ecstasy of fulfilment in the Bay of Bengal.

The water was like the tip of the thorn making incision without the trace of its insertion into my legs petrifying each molecule of blood struggling to move in the veins intertwined with the Titanium rods and screw propping me to stand and walk. I clearly felt that I was freezing from my big toe as I touched the body of Ganga first. The solidifying blood could easily clot any man of my age at that time in the waters of Ganga. But, being a paramour myself to her and also a son of one Gangagtharan, my paternal uncle, I knew that Ganga cannot be so merciless to me. I took lungful of the misty air above the waters and immersed for the first time my mortal frame into the Ganga in such a pleasure and lust only that overwhelms anyone immerses himself with his soul into the body of the other for whom his whole heart was pulsating in throes of passion and love in longing.

Inside the Ganga, I opened my eyes into the waters in curiosity if I could “see” something. It was like an astronaut viewing thru his window into the expanse of space while floating behind the moon in a shuttle module. All were dark. The atomized soil making the waters of Ganga mauve in hue blinds the powers of eyes to vision or view.

In seconds, the whole Hari-Ki-Pahdi, the locale, became a world by itself as the Ganga could only be seen a few meters from where I was standing along the bathing steps. I could equate the Ganga at that time to an young girl of broad hips and large bosom letting her locks of hair flow down to her knees simply spreading her long arms and legs wide open in the air dancing and gyrating unmindful of observers throwing and darting at her their stupefied minds and eyes in thousands and in unison.

Yes, the Ganga was as shameless as she was seen even by me stark naked! Her passion to satiate the lust of her admirers of every hidden design in their minds is equally as vigorous as her current in her flow. “Take me all!” – She seems to yell craving for each soul at her banks to prank on her naked body flow! Who will be a fool to not to touch, taste or tease such a beautiful virgin in her prime of puberty?

Across the banks, there were frantic cries in admiration, reverence and joy the chanting emanated from thousands of mouths of devotees thronged in praising the Ganga. “Ganga Maiyya Ki Jay” was the reverberation echoed from across the hills standing in guard protecting the Ganga running in her girlish ecstasy dancing naked in her trance tantalizing people in garbs and disguises of hermits and Sadhus eking out on the pleasure she offers in her innocence of a village belle. Those mountains were lush in green akin in shape but wild unlike their cousins I witnessed in Nara forestlands in Japan. They must be the Promised Land offered to wild jaguars, tigers and leopards, for sure. They are very dense in olive green colour added to pitch brown shades of the evening sun, fading by seconds.

And where she goes? Whom she searches in running so speedily? I felt a passion in her flow. I saw awful and fierce motion in her rapids. The bubbles in foams thrown into air from hundreds of rapids along the Ganga’s flow give vent to such gurgles in musical melody that only an innocent bride could yield to her new groom in her nuptial night after her wedding to him was solemnized by her parents and brothers. The whiteness in the foam gets tanned as they appear to match with the smile the Ganga enjoys herself with her flow.

I know her cousin in the Dravidian lands, the kaveri runs in the same fury entering each home in Tanjavoor driving out darkness in poverty, hunger, misery and penury with her nectar that morphs the whole delta land into the granary of the South. From the Rock Fort in Trichy, the placid Kaveri is much larger and wider than the Ganga I saw yesterday in fury in Haridwar. Both these gifts of god to India are a class apart like the cut-glass beauty of “Waka – Waka” siren in Sakira!

We Indians need to wake up to imagination of Sir. Visweswaraiya. We need to integrate perennial rivers flowing waste into the seas. We are not one nation till this moment and to this second. We are a plethora of ethnic entities exceptionally fit to wage war within but extraordinarily till this long in eggs to empower us with the eternal gift that nature has blessed us with. We fight for the waters of Kaveri while the Kuruvai crop across the district of Tanjaavoor is withering out to become haystacks without a drop of water that Karnataka State denies in its own egoism and protectionism. We are thus making our nation an agricultural outcaste.

Our agricultural minister in the Union Cabinet is sulking to handle his ministry. But, he is too happy and busy to be the ICCI Chief while retaining his boring job as our Union minister for Agriculture! He says he is “over burdened!” Such idiots and nincompoops rule us as a nation.

I wish to throw them into the hungry flow of furious Ganga.

Now know the fact that, Ganga is running in her fury with anger not in search of her paramour like me to lock herself in bed of passion but she hunts down those politicians, ministers and useless officials ruling India as a dry and waste land even with the abundance of waters flowing from rivers as large as her and rivulets in thousands across the Indian subcontinent.

As her lover, I tasted everything yesterday she has shown and offered bearing open her frame and body that only a carefree virgin could bless her beloved boyfriend with. And I am one in those millions of lucky lads!
------------------------------------------------------------------------------------
This article is not written out of any passion for rivers in Kaveri or Ganga. It is out of my sadness that a country with an unending water resource is foolishly blind to not to utilize this natural gift to its prosperity and drive away its poverty among its people. I compared a waterless state in Singapore with my India full of water flowing waste. Singapore is 100% wealthier compared to India. It imports water from Malaysia and sells back the same as Coca Cola and Pepsi thrice at the price it buys water!

Sunday, June 20, 2010

லீ குவான் யூ - ஆசியாவின் ஓர் அழகிய காலக் கணிப்பாளர்.

திரு. லீ குவான் யூ , சிங்கப்பூரின் நிரந்தர அறிவுஜீவி.
தன் கருத்துக்களை எவருக்கும் அஞ்சாது வெளியிடும் இயல்பாளர்.

ஒருங்கிணைந்திருந்த முந்திய மலாயாவின் புழக்கடையாயிருந்த
சிங்கப்பூரை பொருளாதாரப் பொன்னகரமாக உருமாற்றிய உழிகள்
லீயின் விழிகளும் விரல்களும்.
-----------------------------------------

௧௯௯0-ஆம் ஆண்டு நான் முதன்முறையாக சிங்கப்பூர் சென்றதும் யார் இந்த ஊரின் பிரதமர் என்று கேட்டறிந்தேன். பதிலிறுத்த நண்பர்களில் பலர், லீ குவான் யூ என்ற அன்றைய பிரதமரின் பெயரை பாக்தாத் நகரோடு அதன் மக்களின் உள்ளங்களையும் ஒருசேரக் கொள்ளைகொண்ட வரலாற்றுக் கள்வனின் பெயரை அச்சத்துடன் கூறுவதுபோல் மெல்லிய குரலில் "லீ குவான் யூ" என்றனர். மீண்டும் தெளிவாகக் கூறுமாறு நான் கேட்டபோது "லீ" என்று மட்டும் கூறினார். மரியாதை, அச்சம், எச்சரிக்கை, கவனம், கலக்கம் என அனைத்தும் கலந்த விதமாய் மக்கள் திரு. லீ அவர்களின் பெயரைக்கூட கருதுவதன் காரணம் கண்டு வியந்தேன்.

சட்டம், அதைச் செயலாக்கும் விதம், அரசுக்கும் மக்களுக்கும் நடுவில் கட்டாயம் இருக்கவேண்டிய இடைவெளி, இனம், மொழிகளுக்குத் தரவேண்டிய இன்றியமையாமை என்பனவற்றில் பாரபட்சமின்றி ௩௧ அண்டுகள் சிங்கப்பூரை அதன் பிரதமராக வழிநடத்தி, கோ சோக் தாங், தன் மகன் லீ ஹ்சியான் லூங், ஜார்ஜ் இயோ, ஈஸ்வரன், எஸ். ஆர். நாதன் போன்ற பல அரசியல் தலைவர்களை ஆளாக்கியவர் திரு. லீ.

"இந்தியர்கள் நிறைய மிளகாய் உண்பவர்கள். அதனால் புற்றுநோயால் அதிகம் பாதிக்கப் படுபவர்கள் உலகில் இந்தியர்களே" - என்று தன் கண்டுபிடிப்பாகக் கூறிய இவருடைய மகனார் லீ ஹிசியான் லூங்கும் இவருக்குப் பின் பிரதமரான திரு. கோ சோக் தாங் அவர்களும் புற்றுநோயால் பாதிக்கப்பட்டு "கேமொதேரோபி" விளைவாக மொட்டையாயினர். லீ உள்ளத்தில் உள்ளதைப் பேசுபவர்.

இலங்கையின் அதிபர் மகேந்த ராஜபக்சே ஒரு சிங்கள இனவெறியாளர் என்று திரு. லீ எவருக்கும் அஞ்சாமல் கூறியுள்ளார். தமிழின அழிப்பும், தமிழ் மொழி மறைப்பும் இலங்கையில் நிகழ்வதாகக் கூறியுள்ளார். இலங்கையில் இது கனவிலும் நடவாத காரியம் என்றும், மீண்டும் ஒருநாள் தமிழ் இன எழுச்சி மும்மடங்காக மேலெழுந்து பரவத்தான் போகிறது என்றும் கூறியுள்ளார்.

தெற்காசிய நாடுகளின் மூத்த தலைவர்களுள் ஒருவரான திரு. லீ குவான் யூ அவர்களின் தீர்க்க தரிசனம் இலங்கை அரசுக்கு ஓர் எச்சரிக்கை.
இன மொழி மறைப்பால் விளையப்போகும் இலங்கையின் இன்னல்களை உணராது மகேந்த ராஜபக்சேவுக்கு ஆலவட்டம் சுழற்றும் உலகின் எந்த நாட்டின் அரசுக்கும் திரு. லீ குவான் யூ அவர்களின் தொலைநோக்க அரசியலறிவு ஒரு பாடமாக அமையவேண்டும். தமிழ் ஈழத்தில் சிங்களக் குடியேற்றங்களை உருவாக்கும் இன, மொழி அழிப்பு சதித் திட்டங்களை உடனே இலங்கையின் பேரினவாத அரசு நிறுத்திக் கொள்ளுதல் அதன் தேசீய இறையாண்மைக்கு உதவும்.
http://thatstamil.oneindia.in/news/2010/06/05/rajapakse-extremist-singapore-pm-lee-kwan-yew.html

Tuesday, June 8, 2010

நின்கோம்பூப்ஸ் மேக் எ நேஷன் - முட்டாள்களால் உருவாகிய நாடு.

WHY I FAIL?

1. Illiterate idiots who cannot take a decision are given the voting right to elect nincompoops to frame governing rules and laws of the land.

2. Disgruntled and physically immovable and mentally unstable persons fit to be in death beds are chosen as State Chief Ministers, Presidents, Prime Ministers and Vice-Presidents.

3. Street goons are allowed to run political parities; whereas they are proven and convicted criminals out on bail by a typical judicial system fit not to govern even a pig-sty.

4. Persons as Cabinet Ministers have no basic qualifications to head ministries allotted for them to look after.

5. No age limit to be in politics. plenty of Arial Sharons from their eternal coma rule with their age dating back to Stone.

6. Courts are fashion houses only to adjourn hearings for cases and issue bail orders for convicted and criminally charged politicians to come to power hoodwinking police and law enforcing forces.

7. The Sleeping Beauty in the institutions responsible and running Parliamentary and State Assembly elections, said to be to uphold the values of democracy allow anti-social elements, criminals, and corrupt men and women to contest in elections.

8. Insane, and mentally deranged persons hold voting rights in the name of Democracy.

9. Too many political parties and ideology for every individual.

10. No trace of accountability for political misdeeds, corrupt practices, anti-national or anti-social activities.

11. You can burn alive university girl students in a bus on road in broad daylihgt over an admonishing verdict on a corrupt and criminally sentenced political leader but the offender can dream of walking out of his death-cell over his Mercy Petition to the President, or you can attack the National Parliament and still be alive after 4 years even after a death sentence has been awarded for such a crime. The Medical Council Chairman can amass wealth worth 1800 Cr in hard cash and 1500kg of gold in metal and still be left out to live in comforts on bail. Or drive a girl to commit suicide molesting her and walk out Scot-Free on your political clout. You can loot and own lands of Adi-Dravida Community as a Chief Minister and build palatial bunglows for your lust-quenching comforts with your concubine and your same sex paramours and refuse to give the land back even after the court orders to hand it out back to its owners but the same court never prevents you from contesting State Assembly elections even though you are a criminal by its own verdict on corruption and acts of looting the State properties!

WHO MAKES SUCH A NATION?
YOU AND I, THE BORN NINCOMPOOPS!
WE HAVE ALLOWED OUR BELOVED NATION TO GET SPOILED TOO MUCH, TOO LONG.
SAVE OUR MOTHERLAND! LONG LIVE MOTHER INDIA!